به گزارش فارس به نقل از همشهری، «کمی جلوتر. آنجاست. داخل بیمارستان. بعد از ایستگاه ویلچر، کنار درمانگاه عمومی. نانوایی بربری‌های داغ و خشخاشی…»این شاید عجیب‌ترین پاسخ به پرسش «نانوایی کجاست؟» باشد؛ پاسخی که نشانی سرراست یک نانوایی وسط بیمارستانی معروف، بزرگ و شلوغ است. غریب‌تر، مشتریانش است که در صف‌هایی کوتاه و بلند منتظر می‌مانند؛ از جراحان پنجه‌طلا، متخصصان قلب و عروق، روماتولوژی، مغز و اعصاب تا پزشکان زیبایی، ترمیمی و اطفال که معمولا در کمتر صفی تجمع دارند.تاسایرپرسنل بیمارستان وهمراهان بیماران این قصه یک نانوایی خاص در جایی خاص‌تر (بیمارستان‌میلادوچندبیمارستان دیگر) است. دکترها هم در صف نان می‌ایستنداینکه چرا بیمارستانی، نانوایی اختصاصی دارد را اصغرشاطر، کوتاه پاسخ می‌دهد: «بیمارستان بزرگ باشد و پررفت‌وآمد و از طرفی، قوت غالب هم نان باشد همین می‌شود دیگر؛ برای بهره‌برداری از نانوایی مزایده عمومی برگزار می‌کنند.» اصغر شاطر عادت داشته و دارد از همان روز اول آب پاکی را بریزد روی دست همه آنها که برای استخدام سر از نانوایی متفاوت او درمی‌آورند. همچنین عادت دارد پشت‌بند آن شروع کند به سفارش و توصیه: «باید نظم و نسق داشته‌باشید، تر و فِرز باشید و با مشتری‌ها خوش‌اخلاقی کنید…» اگر کسی بپرسد چرا و مگر ویژگی اینجا چیست، چانه‌اش گرم می‌شود: « جلوی کدام نانوایی دکترها صف می‌ایستند؟ تنور کدام نانوایی صبح تا غروب می‌سوزد؟ مشتریان دائمی کدام نانوایی، همراه بیماران هستند؟ اگر اینطور نانوایی‌هایی هم باشند، انگشت‌شمارند. برای همین است که می‌گویم نانوایی بیمارستان، تومنی هفت صنار با نانوایی‌های دیگر فرق دارد. اینجا نانوایی اختصاصی است و از آن معمولی‌های تَهِ محله‌ای نیست…»
